1997 წლის ქრონიკა

აპრილი

გიორგი გაბაშვილი: „ერთ-ერთმა ყველაზე კომპეტენტურმა ანტიმასონურმა ლუი დასტემ 1912 წელს გამოსცა ბროშურა სათაურით − „საიდუმლო საზოგადოებანი და იუდეველები“; ეს ნაშრომი წარმოადგენს საიდუმლო საზოგადოებათა წარმოშობისა და არსის შესახებ გამოკვლევას, სადაც სარწმუნოდ დამტკიცებულია, რომ იუდეველები არიან ინიციატორები ქრისტიანული ეპოქის საიდუმლო საზოგადოებებისა, რომლებიც მიზნად ისახავს სხვა ერების სარწმუნოებრივი, სახელმწიფოებრივი და ნაციონალური ორგანიზაციის მოშლას“ (Н.Л. Бутми. „Каббала, ереси и тайные общества“, 1914 г.)... „მასონობის ფესვები საძებარია შუა საუკუნეებთან შედარებით ბევრად უფრო დიდ სიღრმეზე − ისრაელისა და იუდას ძველთაძველ მწვალებლობაში. ამაზე მიუთითებს მასონობის სიმბოლოები და ის ფაქტი, რომ მასონები დღემდე ებრაული კალენდრის მიმდევრები არიან“ (Н.Л. Бутми. „Франмасонства и государственная измена“, 1992 г)... „ყველა მასონურ რიტუალში ისრაელი ერის ისტორია მთავარ როლს ასრულებს, რაც კიდევ ერთი მაჩვენებელია მასონობისა და იუდეველობის ურთიერთკავშირისა“... „მასონობა − წერს თავის ეპისტოლეში უნეტარესი მიტროპოლიტი ანტონი − ქრისტიანობის შეურიგებელი მტერია... იგი მიზნად ისახავს ეკლესიის დანგრევას, რელიგიასთან ბრძოლას, ქრისტიანული ეროვნული სახელმწიფოებრიობის საფუძვლის მოშლას“ (В. Иванов. Православный мир и масонство“, 1935 г)... „არ კმარა სამღვდელოების ზეგავლენის დაძლევა და ეკლესიის ავტორიტეტის ხელყოფა... აუცილებელია თავად სარწმუნოების დარღვევა“ − აზუსტებს საერთაშორისო მასონური კონგრესი − Congress Macon International de Paris, 1900… „პირველ პლანზე დგას ბრძოლა დადებით რელიგიებსა და ეკლესიასთან. ამ ბრძოლას მასონები აწარმოებენ ან სარწმუნოებრივი განურჩევლობის, ანდა აშკარა ათეიზმის ქადაგებით. პირველი სისტემის გამატარებელი ინგლისური მასონობაა“ − ნათქვამია ანდერსონის „ახალი კონსტიტუციის წიგნში“ („ივერიის გაბრწყინება“, 27 აპრილი, 1997).^GK

გიორგი გაბაშვილი: „პატრიარქ ილია მეორეს ბიოგრაფია აღსავსეა მწვალებლებთან ზღვარგადასული რელიგიური ურთიერთობის ფაქტებით... საპატრიარქოს საგარეო განყოფილების მოწვევით საქართველოში სტუმრად იმყოფებოდა ვენის უნივერსიტეტის კათოლიკურ-თეოლოგიური ფაკულტეტის დეკანი, პატროლოგიის პროფესორი, კათოლიკე მღვდელი დოქტორი ერნსტ ქრისტოფ სუტნერი და მისი თანმხლები პირი − აღმოსავლეთ ეკლესიათა თანამშრომელი, ვიუცბურგის მონასტრის წინამძღვარი მამა ცელესტინ პატოკი... დიდ ხუთშაბათს − ფეხბანვის დღეს მამა ერნსტი და მამა ცელესტინი თბილისის სიონის საპატრიარქო ტაძარში დაესწრნენ საღმრთო სადღესასწაულო ლიტურღიას და კათოლიკოს პატრიარქის ილია მეორის ხელიდან მიიღეს წმინდა ზიარება... ხოლო დიდ შაბათს საქართველოს ეკლესიის სასურველი სტუმრები კათოლიკოს პატრიარქთან ერთად ღამის 12 საათიდან დილის 7 საათამდე აღავლენდნენ ლოცვებს ბრწყინვალე აღდგომის სადიდებლად... როგორც ვხედავთ, პატრიარქმა ილია მეორემ წმ. ევქარისტია მისცა მწვალებლებს − რომაულ-ლათინური, ე.წ. „კათოლიკური“ ერესის მიმდევრებს, რითაც საეკლესიო სასჯელი დაიმსახურა... რომაულ-ლათინური ეკლესიის წევრები უდავოდ მწვალებლები არიან, ხოლო პატრიარქი ილია მეორე, ალბათ ქართული სტუმართმოყვარეობის მისებური გაგებით, ერეტიკოსებს ევქარისტიის წმ. საიდუმლოთი „გაუმასპინძლდა“!.. მწვალებლებს ეკლესიაში შესვლა აღკვეთილი აქვთ, პატრიარქმა ილია მეორემ კი მათთან ერთად ლიტონიობაზე ღამე ათია წმ. ტაძარში... კიდევ მრავალი ამგვარი მაგალითია პატრიარქ ილია მეორეს სულიერი „მოღვაწეობიდან“... წარმოვადგენთ პატრიარქ ილია მეორეს ერთ, ყველა ზღვარს გადაცდენილ განცხადებას, რამაც მისი „უწმინდესობა და უნეტარესობა“ იუდა ისკარიოტელის აშკარა სულიერ მემკვიდრედ წარმოგვისახა... ჟურნალ „დრუჟბა ნაროდოვ“-ისთვის მიცემულ ინტერვიუში ილია მეორემ განაცხადა: „ჯვრის მონასტერი საუკუნეების განმავლობაში საქართველოსა და პალესტინას შორის დამაკავშირებელი რგოლი იყო... ტრადიცია უნდა გაგრძელდეს... პატრიარქისა და ისრაელის პრემიერ-მინისტრის სახელზე გავგზავნე წერილი თხოვნით, რომ მონასტერი საქართველოს ეკლესიას გადმოეცეს... ჩვენ ვაპირებთ იქ რამდენიმე ოთახის გამოყოფას მუზეუმისთვის... ასევე სათავსოს გამოყოფას იუდეველთა ლოცვებისთვისაც. ეს კიდევ უფრო შეეწევა ჩვენს ერთობას“... საინტერესოა მოეხსენება თუ არა „ღვთისმეტყველ დოქტორ“ ილია მეორეს, რომ სათავსო იუდეველთა ლოცვებისთვის არის სინაგოგა... სარწმუნოებრივი ერთობა მათთან შეუძლებელია იუდა ისკარიოტელისეული ღალატის ჩაუდენლად... რაოდენ გულსატკენია, რომ ჩვენივე საკუთარი ინიციატივით ვყიდით ხოლმე მამა-პაპათა წმინდა სარწმუნოებას და ტრადიციებს“ („ივერიის გაბრწყინება“, 27 აპრილი, 1997).^GK