 |
 |
 |
 |
 |
 |
||||
 |
 |
 |
 |
||||
 |
 |
 |
 | ||||
|
|
2004 წლის ქრონიკა სექტემბერი
პრაქტიკულად, ცოდვები მოხსნილია... ეკლესიისა და ქურდული სამყაროს ეს დამოკიდებულება უფრო ლოგიკურია. აქ გაცვლა-გამოცვლის პრინციპებია − ქურდები შეწყალებას ყიდულობენ“... ახლა არ გვსურს განხილვა რას ნიშნავს „ეროვნული ეკლესია“, არაეროვნული ეკლესია რაღაა? ან შეიძლება იყოს სხვა ეკლესია ქრისტეს ეკლესიის გარდა?“ („24 საათი“ 20 სექტემბერი, 2004). GK მამა მიქაელ ასათიანი (გლდანის ლომისის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის წინამძღვარი): „ ჩვენ ორო არასამთავრობო ორგანიზაცია გავხსენით: ერთია ეკლესიასთან არსებული სრულიად საქართველოს საზოგადოება „ენა, მამული, სარწმუნოება“ (მოზრდილთათვის); მეორე კი საბავშვო ორგანიზაციაა − „სულიერი ლაშქარი“... ბავშვები იკრიბებიან კვირაში ერთხელ და მსჯელობენ, ვის უნდა დაეხმარონ და როგორ... როცა ადრეული ასაკიდანვე ხედავენ, რომ მათზე გაჭირვებულად მცხოვრები ადამიანებიც არსებობენ, ადრევე უვითარდებათ სამოქალაქო პასუხისმგებლობა. ისე კი, დისციპლინასაც არ ვივიწყებთ... ვცდილობთ, რომ გონებიდან ამოვარდეს ფაშისტური, ნაციონალისტური აზროვნების ელემენტები, ვცდილობთ დავამეგობროთ სასკოლო ასაკის ბავშვები მათ ებრაელ, პროტესტანტ და სხვა სარწმუნოების თუ აღმსარებლობის თანატოლებთან... აი, თუნდაც იეღოვას მოწმეების მაგალითს მოვიყვან. საქართველოში რატომღაც ყველაზე მეტს მათზე ხმაურობენ, თითქოს ძალიან საშიში რამ იყოს. ბევრჯერ მოსულან ჩვენი მრევლის ოჯახებშიც. მე ვურჩევ, არ დაუკეტონ კარი, შეიპატიჟონ შინ, გაუმასპინძლდნენ, რითაც შეუძლიათ. არ გაექცნენ საუბარს... მონახონ საერთო ენა... ასე მრავალჯერ მომხდარა და იეღოვას მოწმეებიც ძალიან კმაყოფილნი დარჩენილან... „ენა, მამული, სარწმუნოების“ საპატიო წევრი არის საქართველოს პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი... ვინც ამქვეყნად ცუდი მოქალაქე იყო, არამგონია, ზეციურ სასუფეველში კარგი იყოს... ბასილი კესარიელი სენატორის ვაჟი იყო და რომის იმპერიის სახელმწიფოებრივ პრინციპებზე იყო აღზრდილი... ეკლესიამაც უნდა მოამზადოს ერი, მისი ახლაგზარდა თაობა ევროკავშირში შესასვლელად. უნდა ამოძირკვოს ყველაფრისადმი ეთნიკური მიდგომა, რომელიც ახლა ასეა გავრცელებული. ეროვნული თვითშეგნება, რომლის შესახებ ახლა ამდენს ლაპარაკობენ, ეთნიკურ კი არა, ნაციონალურ პრინციპებზე უნდა იყოს დამყარებული. მაგალითად, მახსოვს, სიონში ბაპტისტთა გუნდი გალობდა. რა იყო ამაში ცუდი? ისინი ხომ ჩვენი სისხლი და ხორცი, საქართველოს მოქალაქეები არიან. ჩვენ უნდა დავიცვათ მათი უფლებები... ახლანდელი ხელისუფლების მსგავსი ეროვნული ხელისუფლება არც ერთი არ ყოფილა... უკვე დაისახა გრძნობიერი პატრიოტიზმიდან არსებით მოქალაქეებზე გადასვლის გზა. საქართველოში ხომ მოქალაქეობა თითქმის არ ყოფილა. ამ ხელისუფლებამ კი მოასწრო იმის ჩვენება, რომ მტკიცე ნება აქვს, ემოციებიდან და ცარიელი სიტყვებიდან საქმის კეთებაზე გადავიდეთ“ („24 საათი“ 23 სექტემბერი, 2004). GK ნოდარ ლადარია: „თავის წიგნში „საქართველო: ძალაუფლების დაბრუნება“ გიგი თევზაძე წერს: „დღევანდელ საქართველოში ტაბუდადებული თემებია ნარკობიზნესი, იარაღით ვაჭრობა, ეკლესია, კაზინოების ბიზნესი“... სხვათაშორის ბოლო რამდენიმე თვის განმავლობაში ზურაბ ჟვანიამ მიღებაზე უარი უთხრა ორ მღვდელმთავარს: დასავლეთ ევროპის მიტროპოლიტს, აბრაამს და დმანისელ ეპისკოპოსს, ზენონს − პრემიერ-მინისტრსა და საპატრიარქოს ერთნაირი სიმპათია-ანტიპათიები აღმოაჩნდათ, სამწუხაროდ, ძალიან ცუდად შენიღბული... გაუგებარია, რა იურიდიულ თუ უბრალოდ ზნეობრივ საფუძველზე შეიძლება დააგირავოს საპატრიარქომ ისტორიული ძეგლი და ეკლესიის შენობა... ნინო ცინცაძე: „ილია მეორის განცხადებით, „უნდა გავითვალისწინოთ ის შენიშვნები, რაც საზოგადოებაში არსებობს. არ არის აუცილებელი დასავლური ტრადიციების პირდაპირ გადმოტანა. ჩვენ ჩვენი ღირებულებები გვაქვს...“− პატრიარქმა ეს სიტყვები სწორედ მას შემდეგ განაცხადა, რაც განათლების სამინისტროში პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი მივიდა და განათლების კანონპროექტს ცალსახად და კატეგორიულად დაუჭირა მხარი. ეს თავისთავად უცნაურია, რადგან ამ ბოლო წლების განმავლობაში საზოგადოება პატრიარქისგან პრეზიდენტისა და მთავრობის გადაწყვეტილებების წინააღმდეგ გამოსვლას მიჩვეული არ არის. თუმცა, საზოგადოებისთვის ისიც ნათელია, რომ განათლების სამინისტროსა და მის მინისტრს, როგორც სოროსის ფონდის ყოფილ დირექტორსა და, შესაბამისად, ლიბერალურ-დემოკრატიული ღირებულებების აქტიურ დამცველს, საეკლესიო წრეების ზოგიერთი წარმომადგენელი ებრძვის... გიორგი კაპანაძე (ჯორჯიან თაიმსის მთავარი რედაქტორი): „პარლამენტში ნაციონალები ირწმუნებიან, რომ პრეზიდენტი სააკაშვილი ჟვანიას მალე დაიფრენს, თუმცა ვიდრე საქართველოს პირველი პირი პრემიერ-მინისტრს კანცელარიიდან გააძევებს, უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარემ, კოტე კემულარიამ დაიფრინა მოსამართლეები... კაცი ჯერ გამსახურდიასთან იყო, შემდეგ ინვალიდთა ფულის შეხრამუნებაში ადანაშაულებდნენ, ბოლოს სექსუალური ნივთებით ვაჭრობაში დასდეს ბრალი, მაგრამ მაინც გაიჩალიჩა უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარეობა და ახლა პირველი წყვეტს მტყუან-მართალს... გიორგი არჩემაშვილი: „იარაღის უკანონო ტარებაში ეჭვმიტანილ გოჩა ტაბატაძის სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრება. მას შემდეგ, რაც იგი პოლიციელებმა სასტიკად სცემეს და ლამის სიკვდილის პირას მიიყვანეს, გაჩნდა ვერსია, რომ პოლიციელები მას ფიზიკური განადგურებით ემუქრებიან. კაკო სამხარაძის (იგულისხმება გოჩა ტაბატაძის ადვოკატი) განცხადებით, შინაგან საქმეთა მინისტრი ჯალათებს არ სჯის... გოჩა ტაბატაძეს კი იარაღი პოლიციელებმა ჩაუდეს, რაც მალე დადასტურდება“ („ჯორ. თაიმ.“ 21-28 სექტემბერი, 2004).GK ეკა სეხნიაშვილი: „ბურჯანაძესა და ჟვანიას შორის შავმა კატამ მას შემდეგ გაირბინა, რაც კონტროლის პალატის თავმჯდომარედ ბურჯანაძის კანდიდატი ჟვანიამ რამდენჯერმე დაბლოკა... ჟვანია ბიწაძესაც გადაწვდა და მის მეუღლესაც. ერთს ხმამაღალ საყვედურს მთავრობის თათბირზე აძლევენ, ხოლო მეორეს უშიშროების საბჭოს სხდომაზე პროტოკოლით ეძახიან და მოწვეული სტუმრის საშვს უწერენ. სამაგიეროდ, ბურჯანაძე ჟვანიას მთავრობის შეკოწიწებულ ბიუჯეტს არ აძლევს საშვს და „დაუხვეწავ, ნაჩქარევ და გაუმართავ“ კანონს მთავრობის კანცელარიიდან კინწისკვრით აბრუნებს. ჟვანია პარლამენტის თავმჯდომარის „ხუშტურს“ ჩვეული ირონიით ხვდება და ბიუჯეტს გულში იხუტებს: „ეს ხელოვნური დამოკიდებულება და კრიზისის შექმნა კარგს არაფერს მოუტანს ქვეყანას. თუკი ქალბატონ ნინოს რამე რეალური პრეტენზიები აქვს, ტელეეთერში დავსხდეთ და ერთი ვნახოთ, რა არ მოსწონს“... ჟვანია ბურჯანაძის წკიპურტებზე მისთვის უჩვეულოდ ენთება და შევარდნაძისეული ხელისუფლების ინტრიგებზე საუბრობს. ბურჯანაძეს ის „ინტრიგნად“ ნათლავს და „ბიუჯეტს“ რეფორმატორულად აფასებს“ („ჯორ. თაიმ.“ 21-28 სექტემბერი, 2004).GKასლან აბაშიძე: „აჭარიდან არავითარი ქონება არ გამიტანია, მითუმეტეს, რომ საქართველო ქვეყნის პრეზიდენტთან შეთანხმებით მოულოდნელად დავტოვე, რადგან ადგილი ჰქონდა გარკვეულ პროვოცირებას. კერძოდ, როცა აჭარაში უამრავი „რევოლუციონერი შემოიჭრა, ჩემს პატრულს რაღაც უთხრეს და სროლა დაიწყო. ამ დროს ჩემთან იმყოფებოდა იგორ ივანოვი, იგი კაბინეტში დავტოვე და ხალხში გამოვედი. ჩემი ძალისხმევით მაშინ სისხლისღვრა ავიცილეთ თავიდან. მანამდე კი, როცა ადმინისტრაციულ საზღვართან ჯარი იდგა, იძულებული გავხდით, რომ ხიდები დაგვეშალა, წინააღმდეგ შემთხვევაში სისხლი აუცილებლად დაიღვრებოდა. რაკი ვნახე, რომ „რევოლუციონერები“ ყველაფერზე მიდიოდნენ, ვარჩიე საქართველო დამეტოვებინა“ („ჯორ. თაიმ.“ 21-28 სექტემბერი, 2004). GK
|